Τα τελευταία χρόνια, η Γαλλία έχει γίνει μάρτυρας μιας ανησυχητικής αύξησης του φαινομένου των ενέσεων, ενός κύματος εγκληματικής δραστηριότητας που περιλαμβάνει τη χρήση συρίγγων για την έγχυση άγνωστων ουσιών σε ανυποψίαστα θύματα, κυρίως νεαρές γυναίκες, σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους. Αυτή η τάση έχει εξελιχθεί σε σημαντικό ζήτημα δημόσιας ασφάλειας, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων μεγάλης κλίμακας όπως η Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής, προκαλώντας φόβο, αβεβαιότητα και αίσθημα αδυναμίας τόσο στις αρχές, όσο και στο κοινό.
Το ζήτημα απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα κατά τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής στις 21 Ιουνίου, μια εκδήλωση με πλήθος υπαίθριων συναυλιών και συγκεντρώσεων σε όλη τη Γαλλία. Ενώ παραδοσιακά πρόκειται για μια εορταστική περίσταση, έχει πλέον καταστεί πηγή ανησυχίας για τις αρχές, όχι μόνο λόγω συνηθισμένων προβλημάτων μικροεγκληματικότητας, αλλά και λόγω της επιδημίας ύποπτων ενέσεων.
Μετά τον πρόσφατο εορτασμό, 145 άτομα απευθύνθηκαν στην αστυνομία καταγγέλλοντας ότι δέχθηκαν ένεση με σύριγγα από αγνώστους μέσα στο πλήθος. Τα περιστατικά σημειώθηκαν σε διάφορα μέρη της χώρας με διαφορετικές συνέπειες για τα θύματα: κάποιοι παρατήρησαν μόνο το σημάδι της ένεσης, άλλοι αρρώστησαν, ενώ αρκετοί χρειάστηκαν νοσηλεία. Οι ηλικίες των θυμάτων ποικίλλουν, με πολλούς να είναι έφηβοι και νεαροί ενήλικες.
Οι υγειονομικές συνέπειες τέτοιων επιθέσεων είναι σοβαρές. Τα νοσοκομεία υποχρεούνται να διενεργούν ενδελεχείς εξετάσεις στα θύματα, ωστόσο οι ουσίες που εγχύονται δεν ταυτοποιούνται πάντα – σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να μην υπάρχει καν ουσία. Παρ’ όλα αυτά, ο κίνδυνος μόλυνσης από μη αποστειρωμένες σύριγγες είναι σημαντικός, με πιθανή μετάδοση ασθενειών όπως ο HIV1.
Τα θύματα συχνά αναφέρουν άμεσα συμπτώματα όπως οξύ πόνο, ζάλη, ναυτία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, απώλεια συνείδησης.
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
Παρά τη συχνότητα των περιστατικών, η αστυνομία αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στον εντοπισμό και τη δίωξη των δραστών. Οι επιθέσεις πραγματοποιούνται συνήθως σε πυκνό πλήθος, καθιστώντας δύσκολη την ταυτοποίηση του δράστη από τα θύματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βίντεο από κάμερες ασφαλείας οδήγησαν σε συλλήψεις, αλλά οι καταδίκες είναι σπάνιες λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων.
Σε άλλες περιπτώσεις, ύποπτοι συνελήφθησαν με σύριγγες στην κατοχή τους, αλλά η αδυναμία ταυτοποίησής τους από τα θύματα ή η απουσία πειστηρίων οδήγησε στην απελευθέρωσή τους.
Το φαινόμενο δεν είναι εντελώς νέο. Στο παρελθόν, τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν εκτενώς με τα λεγόμενα «ναρκωτικά βιασμού» που χορηγούνταν με ένεση, προκαλώντας απώλεια συνείδησης στα θύματα και καθιστώντας τα ευάλωτα σε περαιτέρω εγκλήματα όπως σεξουαλική κακοποίηση ή ληστεία. Οι νεαρές γυναίκες παραμένουν ο κύριος στόχος τόσο των προηγούμενων όσο και των τωρινών επιθέσεων.
Τα γαλλικά ΜΜΕ και η κοινή γνώμη εκφράζουν απογοήτευση για το «νομικό κενό» και το κλίμα ατιμωρησίας που επιτρέπει τη συνέχιση αυτών των εγκλημάτων. Η δυσκολία εντοπισμού και δίωξης των δραστών σε πολυσύχναστα περιβάλλοντα, ακόμη και με την παρουσία καμερών, σημαίνει ότι οι δράστες δρουν με σχετική ανωνυμία και χωρίς φόβο συνεπειών.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΜΕ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ
Αρχικά, ορισμένα ΜΜΕ και ειδικοί υποβάθμισαν το μέγεθος του προβλήματος, υποστηρίζοντας ότι οι αναφορές ενδέχεται να αποτελούν μορφή μαζικής ψύχωσης ή υστερίας, επηρεασμένης από παρόμοια περιστατικά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ειδικοί τόνισαν τη δυσκολία να γίνει ένεση σε κάποιον που κινείται μέσα σε πλήθος χωρίς να γίνει αντιληπτός, υπονοώντας ότι τα περισσότερα περιστατικά είναι μεμονωμένα ή παρεξηγήσεις.
Ωστόσο, με την αύξηση των αναφερόμενων περιστατικών, κατέστη σαφές ότι το φαινόμενο δεν είναι ούτε μεμονωμένο ούτε ασήμαντο. Η επιμονή και η εξάπλωση αυτών των επιθέσεων οδήγησε σε επανεκτίμηση των αρχικών εκτιμήσεων, με τη γενική παραδοχή πλέον ότι οι ενέσεις συνιστούν πραγματική και εκτεταμένη απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.
Η συνεχιζόμενη επιδημία ενέσεων έχει δημιουργήσει κλίμα φόβου στις δημόσιες συγκεντρώσεις στη Γαλλία. Η γνώση ότι κάθε μεγάλη εκδήλωση μπορεί να αποτελέσει σκηνή τέτοιας επίθεσης έχει αποθαρρύνει πολλούς, ιδιαίτερα γυναίκες και νέους, από τη συμμετοχή. Αυτό το κλίμα ανασφάλειας απειλεί την κοινωνική συνοχή και την αίσθηση ασφάλειας που είναι απαραίτητη για τη δημόσια ζωή.
Οι αρχές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αντιμετωπίζουν μια σύνθετη πρόκληση. Το ισχύον νομικό πλαίσιο και τα ερευνητικά εργαλεία φαίνονται ανεπαρκή για την αντιμετώπιση των ιδιαιτεροτήτων αυτών των εγκλημάτων. Ο συνδυασμός ανωνυμίας στο πλήθος, η ταχύτητα των επιθέσεων και η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων καθιστούν τη δίωξη εξαιρετικά δύσκολη.
Το φαινόμενο των ενέσεων στη Γαλλία αποτελεί μια ανησυχητική και προς το παρόν, άλυτη κρίση δημόσιας ασφάλειας, με εμφανή κενά στην αστυνόμευση, τη δημόσια υγεία και τη νομική προστασία.
Το αν αυτή η κρίση θα διαχυθεί και σε άλλες χώρες της Δύσης, ή αποτελεί μια γαλλική ιδιαιτερότητα, μένει να φανεί.
