Η πίεση της Δύσης στην Κίνα ξεκίνησε στον οικονομικό τομέα και τώρα κινείται στον στρατιωτικό τομέα, ο οποίος μέχρι τώρα ήταν ένας τομέας που εμπλέκονταν, σχεδόν αποκλειστικά, με τη Ρωσία.
Στόχος είναι να διαχωριστούν οι δύο χώρες, είτε η Ρωσία από την Κίνα είτε η Κίνα από τη Ρωσία, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».
Στο δίδυμο που σχηματίζουν και οι δύο χώρες, η Κίνα θεωρείται ρητά ο «κύριος εχθρός» και μερικές φορές ο «στρατηγικός εχθρός». Αυτή η στρατηγική συνδέεται με την πεποίθηση, ότι η Ρωσία δεν θα είχε επιβιώσει από τις κυρώσεις χωρίς την οικονομική υποστήριξη της Κίνας.
Η υποστήριξη της Κίνας προς τη Ρωσία έχει δημιουργήσει ένα πολιτικό πρόσχημα, ότι οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Κίνας είναι δικαιολογημένες, επειδή το Πεκίνο έχει υποστηρίξει τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, οι χώρες της Δύσης μπλοκάρουν την Κίνα από τις παγκόσμιες αγορές εδώ και αρκετό καιρό.
Τώρα έρχεται η ώρα για δυτικές προκλήσεις στην περίμετρο ασφάλειας της Κίνας και ιδιαίτερα, προκλήσεις σχετικά με την Ταϊβάν, αλλά και στην περίπτωση των Φιλιππίνων, εγείροντας ανησυχίες για την ασφάλεια στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Όπως η Ρωσία, έτσι και η Κίνα έχει λάβει υπόψη της τη στρατηγική της Δύσης στη Μέση Ανατολή και, ειδικότερα, στη Συρία, όπου η αποσταθεροποίηση είναι άμεση δουλειά τρίτων, στην προκειμένη περίπτωση, τζιχαντιστών προερχόμενων από την Αλ Κάιντα.
Η αντικινεζική στρατηγική είναι πάνω απ’ όλα ένα εγχείρημα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες πάντα επιδιώκουν αγώνες μακριά από τα σύνορά τους και πολύ κοντά σε αυτά άλλων χωρών. Η Ευρώπη παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη, γιατί χωρίς αυτήν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν μόνο μια περιφερειακή δύναμη.
Ο ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη βρίσκεται στη μέση ενός πραγματικού εμπορικού πολέμου και χάνει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για οικονομικό πόλεμο, μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες επέλεξαν την έδρα τους: εγκαταλείπουν τη χώρα τους και πηγαίνουν στην Κίνα.
Όσοι μείνουν στην Ευρώπη θα περάσουν πολύ δύσκολα. Τον Ιούλιο, η Goldman Sachs συνέστησε στους κερδοσκόπους να αποφεύγουν τις ευρωπαϊκές μετοχές που είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε οικονομικά αντίποινα από την Κίνα. Η τράπεζα εστίασε τις συστάσεις της στους τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας, των ειδών πολυτελείας, των πρώτων υλών και των ημιαγωγών.
Τα είδη πολυτελείας είναι ένα από τα μεγάλα προπύργια της ευρωπαϊκής οικονομίας, με πολύ σημαντικά έσοδα που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 4% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ (περίπου 880 δισεκατομμύρια ευρώ), χάρη στον κύκλο εργασιών που δημιουργούνται από κολοσσούς όπως η LVMH (Louis Vuitton), Hermes, Hugo Boss κ.λπ. Οι εταιρείες του κλάδου έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο δίκτυο στη Κίνα, ως τη μεγάλη τους ελπίδα. Ένα παράδειγμα είναι η Richemont, για την οποία τα έσοδα από την Κίνα αντιπροσωπεύουν το 27% του κύκλου εργασιών της, ακολουθούμενη από την LVMH (20%), τη L’Oreal (17,5%) και την Hermes (9,2%).
Αυτό που φοβούνται οι ευρωπαϊκές εταιρείες πολυτελείας δεν είναι τόσο ο εμπορικός πόλεμος, αλλά η επιβράδυνση της κινεζικής αγοράς.
Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων έχουν επίσης επενδύσει στην Κίνα, ειδικά οι Γερμανοί. Πέρυσι, ο κύκλος εργασιών των αυτοκινητοβιομηχανιών στη Κίνα ήταν, η BMW (32,3%), η Volkswagen (12,6%) και η Daimler (18%). Ωστόσο, η σημασία της Κίνας δεν πρέπει να μετρηθεί μόνο με το μερίδιο αγοράς, αλλά και από τις προμήθειες υλικών, οι οποίες αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα τρίτο για τη BMW και τη Volkswagen και το 22% για τη Daimler.
Με άλλα λόγια, οι δυτικές εταιρείες όχι μόνο πωλούν αλλά και αγοράζουν από την Κίνα, αν και το πιο προφανές παράδειγμα αυτής της τάσης, ήταν η χρήση μασκών προσώπου κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Περισσότερο από το ένα τρίτο των γερμανικών βιομηχανικών εταιρειών εισάγουν κρίσιμα υλικά από την Κίνα για τις παραγωγικές τους δραστηριότητες. Η έκθεση των ισπανικών και ιταλικών μεταποιητικών εταιρειών είναι επίσης σχετικά υψηλή, φθάνοντας το 20% και το 17% αντίστοιχα.
Υπάρχουν βιομηχανικοί κολοσσοί όπως η Novo Nordisk, η οποία αντλεί περισσότερο από το ήμισυ των εσόδων της από την Κίνα. Ο τζίρος της Adidas εξαρτάται κατά 15% από την Κίνα, η οποία είναι η τρίτη πιο σημαντική περιοχή για τις πωλήσεις της. Μια άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση είναι η ASML, για την οποία η Κίνα αντιπροσωπεύει το 29% του συνολικού κύκλου εργασιών της. Υπάρχουν και άλλες εταιρείες όπως η AstraZeneca για την οποία η Κίνα αντιπροσωπεύει το 13% των δραστηριοτήτων της.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η λύση είναι να αναζητηθούν άλλες αγορές πωλήσεων και άλλοι προμηθευτές, εκτός Κίνας. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τι είναι σήμερα μια παγκόσμια αγορά κατακερματισμένη σε χιλιάδες μικρά κομμάτια με αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα, όπως εκείνοι οι ευρωπαίοι εμπορικοί εταίροι που έχει η Κίνα, με υποδομές σε τρίτες χώρες.
Τον Ιούνιο, οι Βρυξέλλες επέβαλαν δασμούς 37,6% στα κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα και η Κίνα εξετάζει επί του παρόντος τα αντίποινά της κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Δεν θα λάβει απόφαση μέχρι τις 10 Ιανουαρίου του 2025, αλλά η κυβέρνηση του Πεκίνου δεν θα επικεντρωθεί μόνο στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά και στις βιομηχανίες σιδηροδρόμων, φωτοβολταϊκών και αιολικής ενέργειας.
