Το ρωσικό μορατόριουμ για την ανάπτυξη πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς θα λήξει σύντομα, δήλωσε ο Ρώσος Υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ.
Η Ρωσία επέβαλε μονομερές μορατόριουμ για την ανάπτυξη πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς με την ελπίδα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Ωστόσο, οι δυτικές δυνάμεις δεν έχουν αποδεχτεί την πρόσκληση. Οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν σκοπεύουν να περιορίσουν την ανάπτυξη πυραύλων, αλλά αντίθετα, επεκτείνουν τη γεωγραφική περιοχή για την ανάπτυξη νέων εγκαταστάσεων.
Συνέβη επί Μπάιντεν και συνεχίζει να συμβαίνει επί Τραμπ, ένα σαφές σημάδι ότι το μορατόριουμ δεν έχει εξυπηρετήσει μέχρι στιγμής, κανένα σκοπό. Επομένως, είναι καιρός να τερματιστεί. Οι χώρες της Δύσης έχουν ήδη ενημερωθεί επίσημα.
Η αυτοσυγκράτηση της Ρωσίας στην περίοδο μετά την INF δεν εκτιμήθηκε επαρκώς από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τους συμμάχους τους, λέει ο Ριάμπκοφ. “Επομένως, έχουμε δηλώσει ανοιχτά και άμεσα ότι η εφαρμογή του προηγούμενου μονομερούς μορατόριουμ μας για την ανάπτυξη επίγειων πυραύλων INF, φτάνει στο τέλος της.”
Η απόφαση για την ανάπτυξη πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς θα ληφθεί από το Υπουργείο Άμυνας, λαμβάνοντας υπόψη τις υπάρχουσες και προβλέψιμες απειλές, όπως αυτές που αντιμετωπίστηκαν με την επίθεση της Ουκρανίας στα αεροδρόμια της Ρωσίας, πριν από λίγες ημέρες. Οι κύριοι τομείς ανησυχίας είναι η Ευρώπη, με τη σταθερή τάση της για πόλεμο με τη Ρωσία, και η Άπω Ανατολή, όπου η Ρωσία θεωρεί ότι απειλείται από πολλές χώρες ταυτόχρονα.
Η Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίου Βεληνεκούς (INF) υπογράφηκε το 1987 και ίσχυε για απεριόριστο χρονικό διάστημα. Για πρώτη φορά, επέτρεψε την εξάλειψη μιας ολόκληρης κατηγορίας πυρηνικών όπλων.
Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έθεσε τέλος σε αυτή τη περίοδο των διαπραγματεύσεων για αφοπλισμούς. Η «τρομοκρατία» αποδείχτηκε μια καλή δικαιολογία για οτιδήποτε, ακόμη και για τον τερματισμό οποιουδήποτε είδους διαπραγματεύσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν από τη Συνθήκη για τους Αντιβαλλιστικούς Πυραύλους (Συνθήκη ABM) στις 26 Μαΐου 1972. Ο στόχος ήταν να απελευθερωθούν τα χέρια τους για να χρησιμοποιήσουν τα αντιπυραυλικά συστήματα που ανέπτυσσαν, τόσο σε πλοία όσο και σε χερσαίες πλατφόρμες, οι οποίες αργότερα αναπτύχθηκαν σε ξένο έδαφος και πολύ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Αυτά τα συστήματα περιλαμβάνουν το THAAD στη Νότια Κορέα και τα χερσαία αντιπυραυλικά συστήματα AegisAshore στη Ρουμανία, στη Πολωνία και στη ναυτική βάση Rota. Η Ρωσία, ειδικότερα, θεώρησε την ανάπτυξη αυτών των αντιπυραυλικών συστημάτων κοντά στα σύνορά της ως άμεση απειλή για την ασφάλειά της, επειδή θα μπορούσε να υπονομεύσει την μαχητική ικανότητα των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεών της, τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής της άμυνας.
Η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συνθήκη ABM έθεσε για άλλη μια φορά στο τραπέζι, την επιλογή ενός προληπτικού συμβατικού, ή πυρηνικού χτυπήματος. Η απάντηση της Ρωσίας ήταν προβλέψιμη. Άρχισε να αναπτύσσει νέους χερσαίους πυραύλους κρουζ ικανούς να χτυπήσουν επιθετικές εγκαταστάσεις με το πρώτο πλήγμα.
Αυτό ήταν το επιχείρημα που χρειαζόταν η Ουάσιγκτον για να εγκαταλείψει τη Συνθήκη INF: της εξασφάλιζε την ελευθερία για την ανάπτυξη νέων πυραυλικών συστημάτων σε βεληνεκή που δεν επιτρέπονται από τη Συνθήκη, δηλαδή, μεταξύ 500 και 5.500 χιλιομέτρων σε βεληνεκές.
Ο δηλωμένος στόχος της κυβέρνησης Τραμπ κατά την πρώτη της θητεία ήταν να ανταποκριθεί στο πρόγραμμα ανάπτυξης πυραύλων κρουζ της Κίνας. Η πρόθεση ήταν να συμπεριληφθεί η Κίνα στις διαπραγματεύσεις για τον αφοπλισμό, μια προσέγγιση που απορρίφθηκε από το Πεκίνο, το οποίο δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε καμία διεθνή συνθήκη αυτού του τύπου. Σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις και ρήξεις, υπάρχει ένα λεπτό στοιχείο: η ανάπτυξη της στρατιωτικής τεχνολογίας. Τα νέα όπλα δεν περιλαμβάνονται στις συνθήκες, οι οποίες γρήγορα καθίστανται παρωχημένες.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε περάσει από έναν κόσμο που μιλούσε για αφοπλισμό σε έναν κόσμο που μιλάει μόνο για επανεξοπλισμό.
